Οικονόμου – Καμαρινός Θεόδωρος, διπλωμάτης
Ξεκινώντας θα ήθελα να επισημάνω ότι η Αλβανία είναι ένα κράτος στο οποίο βρισκόμαστε σε πόλεμο. Δεν έχει υπογραφεί ποτέ κάποιο έγγραφο ανακωχής, παύσης εχθροπραξιών ή κάποια συνθήκη ειρήνης. Εάν δε κάποιος μου πει ότι το αλβανικό κράτος είχε καταληφθεί από τους Ιταλούς με την απόβαση τους του 1939 θα του πω ότι κάνει μεγάλο λάθος, απλά είχε ενταχθεί στην ιταλική σφαίρα επιρροής και συμπολεμούσε με τους Ιταλούς το ’40 ως μια ανεξάρτητη κρατική δομή. Με αυτό το κράτος με το οποίο βρισκόμαστε σε πόλεμο, φρόντισε η ελληνική πολιτεία και δη το επαίσχυντο μεταπολιτευτικό πολιτικό καθεστώς της χώρας να προχωρήσει σε επενδύσεις και να διαθέσει δήθεν για την ανάπτυξη των περιοχών που ζουν μειονοτικοί να διαθέσει έσοδα από την τσέπη του ελληνικού λαού. Αυτό μυρίζει εσχάτη προδοσία.
Τρία θέματα θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή ορίζουν το βορειοηπειρωτικό πρόβλημα. Το πρώτο είναι η οργάνωση της Ομόνοιας, η οποία από τη δίκη των “Πέντε” (’94 – ’95) και προϊόντος του χρόνου έχει διαβρωθεί πλήρως από τις αλβανικές και τις ελληνικές μυστικές υπηρεσίες. Δεν εξυπηρετεί πλέον τίποτα διέπεται από ένα εσωτερικό οργανωτικό καθεστώς τύπου Σοβιετίας. Δεν έχει (σ.σ. η Ομόνοια) καμία πολιτική έκφραση – όσοι θεωρούν το ΚΕΑΔ την πολιτική έκφραση της Ομόνοιας κανουν τραγικό λάθος. Ίσως το MEGA (σ.σ. Partia Minoriteti Etnik Grek për të Ardhmen: Κόμμα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας για το Μέλλον), εάν είχε μια πιο δραστήρια ηγετική ομάδα, να είχε καταφέρει να καλύψει το κενό. Τελικά δεν τα κατάφερε, αφού άλλωστε υπεσκάφη από την επίσημη πολιτεία.
Να περάσω τώρα στο ελληνικό κράτος. Το ελληνικό κράτος, είμαι συνεργάτης και στυλοβάτης του αλβανικού. Θέλει να εξαφανίσει την βορειοηπειρωτική παρουσία, τους Έλληνες Βορείου Ηπείρου, όπως το ίδιο κάνει και στην Κύπρο, στα Σκόπια και οπουδήποτε αλλού υπάρχει ελληνισμός Μπορώ να σας αναφέρω ακόμα και την Κορσική, τη Μεγάλη Ελλάδα και πάει λέγοντας. Είναι ένα κράτος το οποίο μέσα από δήθεν επιστήμονες, δήθεν πολιτικούς και δήθεν ειδικούς, οι οποίοι όλοι υπακούν σε ξένα κέντρα αποφάσεων, στρέφεται ευθέως κατά του Ελληνισμού. Ένας τέτοιος παράγοντες – ίσως είναι και ο πιο θλιβερός γιατί θα έπρεπε να μην υπάρχει ως παράγοντας – είναι οι συνενώσεις των βορειοηπειρωτών μεταξύ τους. Είναι διαιρεμένοι σε 500 διαφορετικές οργανώσεις. Η μια δεν γνωρίζει την ύπαρξη της άλλης, κάποιες είναι καπελωμένες, κάποιες άλλες όχι, κοινές εκδηλώσεις σπανίως γίνονται. Και τελικά η έλλειψη συνεννόησης είναι εκείνη πάνω στην οποία παίζουν και οι αλβανικές και ελληνικές μυστικές υπηρεσίες. Για να γυρίσω στο ελληνικό κράτος ένα από τα κυριότερα αμαρτήματά του είναι το γεγονός ότι έχει πείσει τους περισσότερους από μας ότι βόρειος Ήπειρος είναι τα μειονοτικά χωριά που αναγνωρίζει το αλβανικό κράτος. Που είναι ο περίφημος καζάς της Κορυτσάς που είναι η Πρεμετή, που ήταν Λεσκοβίκι, που το Πόγραδετς; Δεν υπάρχουν Έλληνες εκεί; Εγώ σας διαβεβαιώ ως πρόξενος και ως συμμετασχών στην πρώτη απογραφή εθνικότητος και θρησκείας που είχε γίνει το το 11, σας λέω ότι υπήρξαν πάνω από 30.000 υπογραφές τέτοιου είδους από τους κατοίκους του καζά της Κορυτσάς. Καζάς είναι μια τουρκική διοικητική διαίρεση, η οποία σήμερα θα μπορούσε να οριστεί στη νεοελληνική ως νομός, νομός Κορυτσάς. Δυστυχώς όμως, ο νομός Κορυτσάς βρίσκεται κατειλημμένος από το αλβανικό κράτος. Συνεπώς, συνεπώς και εσείς εδώ κάνετε αυτή τη στιγμή που βλέπω αυτό το λάθος, γιατί όλες οι επιστολές οτιδήποτε λέγεται αφορά πράγματι το καζά του Αργυροκάστρου, δηλαδή τη δυτική, Βόρειο Ήπειρο, υπάρχει ανατολική και δεν πρέπει ποτέ να το ξεχνάμε μας.
Oν πρόξενος τότε είχα επιχειρήσει να ανοιχθεί το τρίτο νεκροταφείο, ελληνικό νεκροταφείο, των πεσόντων του ’40 που βρισκόταν στην Κορυτσά, στην τοποθεσία Τσιφλίκι, ένα προάστιο της πόλης το οποίο βρίσκεται στα δύο χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης. Δυστυχώς οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν δεχθεί τότε τις αιτιάσεις της αλβανικής κυβέρνησης ότι μια τέτοια διαδικασία για το άνοιγμα του νεκροταφείου του Τσιφλίκ, θα οδηγούσε τελικά σε αναγνώριση αυτού, το οποίο η Ελλάδα θεωρούσε Βόρειο Ήπειρο, αλλά δεν αναγνωρίζει η Αλβανία. Και αυτό το ελληνικό κράτος το δέχθηκε. Έχει δεχτεί και πολλά. Δεν θέλω τώρα να ανεκδοτολογήσω λέγοντας ότι ο ναρκέμπορος Ράμα έκανε έκθεση ζωγραφικής σε ένα κληροδότημα Βορειοηπειρώτη, όπως το Ζάππειο και αυτό με τις ευχές του πρωθυπουργού της χώρας και όλου του κυβερνητικού εσμού. Πρόκειται για ένα τραγικό αίσχος. Από την Ελλάδα λοιπόν, έτσι ως έχουν τα πράγματα, δεν πρόκειται κανείς να περιμένει τίποτα.
Επίσης, όταν οι Βορειοηπειρώτες βρίσκονται σε διεθνή βήματα, σε διεθνή φόρα και κάνουν παρεμβάσεις και παρουσιάζουν το πρόβλημα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού εξασθενούν τα επιχειρήματά τους λόγω της μη παρουσίας και της μη βοήθειας από το ελληνικό κράτος. Το ελληνικό κράτος δεν συμμετείχε ποτέ σε αυτού του είδους τις ενέργειες, με συνέπεια όλοι να αναρωτιούνται που ακούνε Βορειοηπειρωτικες αιτιάσεις, διαβολε γιατί; Μας τα λένε αυτά τη στιγμή που το ίδιο το κράτος, η κρατική δομή τέλος πάντων, στην οποία ανήκουν εθνικά να το πω έτσι, δεν συμπαρίσταται, δεν έχει κάνει κάποια κίνηση, δεν έχει φέρει το θέμα απέναντι σε κάποιο νομικό πρόσωπο διεθνούς δικαίου. Συνεπώς, ότι και να γίνει αν δεν φτάσουμε να στηρίξουμε τα πράγματα μέσα από το ελληνικό κράτος, δεν θα καταλήξουμε πουθενά. Δεν οδηγεί πουθενά ένας αγώνας ο οποίος δεν έχει τη στήριξη της κρατικής δομής.
Εν πάση περιπτώσει, επαναλαμβάνω τα τρία θέματα που έθεσα είναι: το θέμα της αναδιοργάνωσης της Ομόνοιας και μάλιστα μέχρι εδώ ότι η Ομόνοια θα έπρεπε να έχει την έδρα της στην Ελλάδα. Ενδεχομένως κρυφίως και φανερά στην Αλβανία. Αλλά οι αποφάσεις για την Ομόνοια θα έπρεπε να λαμβάνονται εδώ και όχι εκεί, διότι εκεί μπορούν άλλοι παράγοντες, άλλοι άνθρωποι άλλες διαδικασίες. Δεύτερον, πρέπει να εξαναγκαστεί το ελληνικό κράτος με κάποιο τρόπο να φροντίσει για τους Έλληνες που βρίσκονται εκτός συνόρων και που σε λίγο καιρό θα είναι περισσότεροι από τους εντός συνόρων. Και το τρίτο είναι ότι πρέπει να γίνουν άμεσα προσπάθειες από τους Βορειοηπειρώτες να ενταχθούν σε έναν ενιαίο φορέα. Δεν ξέρω με ποιο σχήμα θα γίνει αυτό και με ποιον τρόπο. Πάντως πρέπει οι προσπάθειες να κατευθυνθούν άμεσα προς αυτή την κατεύθυνση.
Ευχαριστώ.