Τασιόπουλος Γιώργος, Πρωτοβουλία «Οι απ’ έδω», δάσκαλος (Αθήνα)
Είμαι Μωραΐτης. Έλεγα, δεν ξέρω το Βορειοηπειρωτικό. Ήρθα να εκφράσω το θαυμασμό
μου για τους αγώνες των Βορειοηπειρωτών. Δεν πολέμησε άλλος και τα κατάφερε αλλά οι
προτεραιότητες του ελλαδικού κράτους τους έλεγαν, γυρίστε πίσω. Θαυμασμό λοιπόν και
ανάγκη συμπόρευσης του Μωραΐτη με τους Βορειοηπειρώτες για αυτό που πρέπει να γίνει.
(…) Το ξέρω τελικά το Βορειοηπειρωτικό, απ’ τις τοποθετήσεις – έτσι κατάλαβα. Αυτά που
είχα σημειώσει το πρωί ερχόμενος εδώ στο χαρτάκι μου τα άκουσα εδώ που σημαίνει:
ξέρω. Άρα τα συμπτώματα, η παθολογία από την Κύπρο, τη Θράκη και τη Βόρειο Ήπειρο
είναι ίδια. Υπάρχει μια κρίση διαρκείας στο Βορειοηπειρωτικό. Κρίση δημογραφική, κρίση
εδαφική, άλωση γεωγραφικών τόπων, όπου συμβαίνει σε όλο τον ελληνισμό και κρίση πολύ
πολιτισμική – πολιτιστική. Κινδυνεύει βόρειος Ήπειρος, όπως κινδυνεύει το Αιγαίο, όπως
κινδυνεύει η Θράκη, όπως κινδυνεύει η Κύπρος, όπως κινδυνεύουνε τα κέντρα του
Ελληνισμού.
Όταν λευτερώθηκε η Ελλάδα το 1821, λευτερώθηκε Πελοπόννησος. Αλλά τα κέντρα του
Ελληνισμού ήτανε στην Παρευξείνια – στη Μαύρη Θάλασσα – ήτανε στην
Κωνσταντινούπολη, ήταν στη Σμύρνη, ήτανε στην Αλεξάνδρεια. Αυτά τα κέντρα αντί να
απελευθερωθούν εν τέλει, μια ανύπαρκτη Αθήνα έγινε το κέντρο σε βάρος της
Πολυκεντρικότητας του Ελληνισμού. Δηλαδή, αντί να γίνει ενσωμάτωση του ελληνισμού
ενσωματώθηκε αρρωστημένα στο κέντρο όλος ο Ελληνισμός. Αυτή είναι η παθολογία, η
φύση του νέου ελλαδικού κράτους. Η μονοκεντρικότητα του που θυμίζει πάρα πολύ –
προχθές ήτανε: το 1204! Τότε που δίναμε τα λιμάνια μας θα δίνουμε και σήμερα στους
Ενετούς, δίναμε το εμπόριο – το δίνουμε και σήμερα. Ξεπουλάμε ότι μπορούμε και τελικά
αυτό που θα ’λεγε ο Χαραλαμπίδης ο Μιχάλης που αναφέραμε προηγουμένως
(αναφερόμενοι στη μνήμη του), θα το ονόμαζε «νεοεθνικοφροσύνη». Που τι λέει η
«νεοεθνικοφροσύνη»; Εμείς πρέπει να βάζουμε τις προτεραιότητές μας, ανάλογα με αυτές
που μας βάζει ο ξένος παράγοντας. Δηλαδή το ελληνικό κράτος, το μικρό βασίλειο που
γεννήθηκε το νέο Ελληνικό κράτος, γεννήθηκε εξαρτημένο από τη φύση του,
δορυφοροποιημένο, μια αποικία. Μπορούμε αυτό να το ανατρέψουμε; Θα πρέπει να το
κάνει ο λαός απέναντι στο κράτος. Το ’πατε όλοι εδώ. Για να γίνει αυτό χρειάζεται όμως να
καλύψουμε κάποια μορφωτικά μας ελλείμματα. Έχουμε νεομάρτυρες. Όπως ήταν ο Τάσος ο
Ισαάκ στην Κύπρο και ο Σολωμός Σολωμού έχετε και εσείς τον Κατσίφα και τον Γκούμα. Ποια
η διαφορά όμως; Οι μεν όντως τιμήθηκαν, αυτοί συκοφαντήθηκαν (…). Φοβερό και
συκοφαντήθηκαν από το ίδιο το Υπουργείο Εξωτερικών, το δικό μας, τα κόμματα. Είναι πολύ
σκληρό αυτό, πονάει πάρα πολύ. Υπάρχει δρόμος; Υπάρχει ο δρόμος, αυτό που σας είπα,
για μας. Θα απευθύνουμε στον Ελληνισμό, να αφυπνιστεί και να διεκδικήσει και από αυτό
το κράτος ή από μόνος του, να ξαναβάλει το ζήτημα της Βορείου Ηπείρου. Αριστερά είπατε
προηγουμένως, ο Μαρξ είχε πει για το «Εργατικό Ζήτημα» ότι ένας λαός που καταπιέζει δεν
μπορεί να είναι ελεύθερος. Πρέπει να το πούμε αυτό στους αριστερούς.
(…)
Ο δρόμος ποιος θα ήτανε για τους Αλβανούς, αν θέλουν πραγματικά να είναι ένα
ελεύθερο, δημοκρατικό μορφωμένο κράτος. Και όχι το κράτος που κατάφερε να γράψει τη
γλώσσα του στις αρχές του εικοστού αιώνα, να φτιάξει τα σχολεία του – ένα δω και ένα εκεί
υπήρχε από το δέκατο ένατο αιώνα και μετά. Ήτανε ένας καθυστερημένος λαός. Γιατί ήταν
καθυστερημένος λαός; Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης είχε ονομάσει κάπου, τους είχε
χαρακτηρίσει μελανοχίτωνες στην κατοχή τους Τσάμηδες που σκοτώνανε στα κρεβάτια τους
Έλληνες, τραυματίες πολέμου και τουρκοσκιπτάρ, τουρκοχωροφύλακες. Γιατί; Γιατί ήταν
αυτοί που ήρθαν το 1700 στην Πελοπόννησο και δεν άφησαν πέτρα στην πέτρα1! Υπάρχει
άλλος δρόμος γι’ αυτούς. Ο δρόμος των Κούρδων! Οι Κούρδοι κάναν το ίδιο στην Τουρκία
και τώρα ζητάνε την ελευθερία απέναντι στο τουρκικό κράτος. Ας κάνουν και Αλβανοί το
ίδιο αν θέλουν να είναι ένας πολιτισμένος λαός. Ας πάρουν το δρόμο του Οτσαλάν και του
Δημητράς2. Εδώ υπήρχαν Αλβανοί που (…) λένε το ίδιο που αναφέραμε προηγουμένως.
Θα πρέπει όμως να πούμε και στην Ευρώπη να πάψει αυτό τον ιμπεριαλιστικό της δρόμο.
Δεν μπορεί οι Γερμανοί, οι Ιταλοί να έρχονται ως ιμπεριαλιστές και να επιβάλουν πολιτικές
σε βάρος του Ελληνισμού στα Βαλκάνια. Στα Βαλκάνια υπάρχει άλλος δρόμος. Και η βόρειος
Ήπειρος και οι Βορειοηπειρώτες είναι αυτό: τι μπορούν να κάνουν οι Βορειοηπειρώτες;
Όπως μπορούν να κάνουν κι οι Σκοπιανοί. Να είναι ο λαός ο Ελληνικός (μαζί με τους
βλάχους), με τους Αλβανούς που θα δείχνει το δρόμο της Ένωσης των Βαλκανίων. Που θα
απελευθερωθούν οι λαοί των Βαλκανίων. Οι θρησκείες που ελεύθερα θα μπορούν να
συνυπάρξουν. Που θα συνυπάρξουν αυτοί οι λαοί κόντρα στα συμφέροντα των
ιμπεριαλιστών.
Προτάσεις; Καταρχήν κάπου ειπώθηκε (το είχα σημειώσει εδώ): η Ήπειρος είναι ενιαία. Δεν
μπορώ να καταλάβω γιατί δεν πιέζεται η Περιφέρεια της Ηπείρου να φτιάξει τους δρόμους
στην Βόρειο Ήπειρο! Γιατί τα σχολειά μας εκεί που πάνε στις εκδρομές τους, να μην
επισκέπτονται τα χωριά και τις πόλεις της Βορείου Ηπείρου; Δεν είναι μόνο ότι η οικονομία
των Ελλήνων εκεί θα βοηθηθεί. Θα αναπτερωθεί το ηθικό των γιαγιάδων που απόμειναν
στα χωριά. Ευχαριστώ, αυτά.
1 Μιχάλης Χαραλαμπίδης για αλβανικές προκλήσεις: Τα μαυροντυμένα ΕΣ-ΕΣ συμμετέχουν στην
κυβέρνηση των Τιράνων, https://www.dimokratia.gr/ellada/323280/michalis-charalampidis-giaalvanikes-prokliseis-ta-mayrontymena-es-es-symmetechoyn-stin-kyvernisi-ton-tiranon/ (πρόσβαση
στις 06/06/2024)
2 Abdullah Öcalan, ιστορικός ηγέτης των Κούρδων (φυλακισμένος στις τουρκικές φυλακές). Selahattin
Demirtaş, συναρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (φυλακισμένος στις τουρκικές
φυλακές).